Cornelia Vrolijk
Het werk van Cornelia Vrolijk, Cor, is zo divers dat het niet onder één noemer kan worden geclassificeerd, hoewel je zou kunnen zeggen dat ieder werk dat ze maakte een portret is. Een portret van een krukje, van een zee, van een geliefde, van een boom, van een oud familiekiekje, van een hekje…
Over haar eigen werk schreef Cor: “Er is niet meer dan men kan zien. Belangeloos waarnemen. Ondanks deze nadruk op het zintuiglijke is het verhaal voor mij van belang. Het beeld van mens, boom, landschap, huis of kledingstuk is handvat, referentie en begrenzing. Daarbinnen speel ik met vorm en kleur tot het verhaal haar zintuiglijke oorsprong terug heeft.”
Cor zocht permanent naar andere werkwijzen. Een aquarel is nooit alleen maar een aquarel. Er is altijd ook nog met andere materialen gewerkt. Aquarelpotlood, witte gouache, ecoline, krijt… Een tekening met pastelkrijt blijkt te zijn gemaakt op een acrylverf schilderij. Een ets is ingekleurd met kleurpotlood. Schilderijen op canvas maakte ze veel met olieverf, maar ook werkte ze met acrylverf gemengd met diverse mediums, soms afgewerkt met olieverf. Bijna geen enkel werk is te classificeren aan de hand van de gebruikte techniek.
“Van alles proberen. Zoeken naar nieuwe mogelijkheden. Een beetje zwerven. Tekenen is een wezenlijk onderdeel van mijn bestaan, aan stijl nog richting gebonden. Het staat op zichzelf, leidt tot een schilderij of is een aanzet tot een serie grafiek. Ik ben een van de weinigen die karton i.p.v. koper of zink als reproductiemateriaal gebruikt. Het procedé is verwant aan de drogenaald techniek; met een mes of ander scherp voorwerp wordt in het karton gekrast en gedeeltelijk wordt de gladde bovenlaag verwijderd. In de opgeruwde delen komt de inkt, waardoor na afdruk lijnen en halftonen zichtbaar worden. De afdrukken worden daarna met aquarelverf ingekleurd.” (Lees hier meer over deze techniek)
“De ‘bomen’ of ‘palen’ zijn gemaakt van triplex, hout en aan elkaar geplakte latten en paaltjes waarin gegutst en gesneden is. De objecten zijn bewerkt met verf, opnieuw geschuurd en verder ingekrast. Uitgangspunt van deze reliëfs is de behoefte van mensen (door alle tijden heen) op muren te spuiten, in bomen te krassen; een teken van aanwezigheid achter te laten.”
Naast haar vrije werk als beeldend kunstenaar heeft Cor altijd lesgegeven. Zij heeft velen geïnspireerd om in zichzelf te geloven en te durven maken. Ze kon met haar eigenzinnige kijk op dingen mensen bevrijden van dogma’s waar ze onbewust door waren gevangen. Ze nam haar leerlingen mee naar het museum, en liet iedereen een werk bespreken ‘dat ze het liefst onder hun jas mee naar huis zouden nemen’, zodat mensen niet meer zouden nadenken over ‘wat goed is’, maar over hun eigen voorkeuren en eigenaardigheden. Ook zette ze een tijd lang modellen voor haar groep die een bijzonder lichaam hadden. Een geamputeerd been, een extreem overgewicht, iets, waardoor het modeltekenen uit de macht der gewoonte werd getrokken.
Ze heeft de aanzet gedaan voor een kinderkunstboek waarin ze op een speelse manier kinderen en volwassenen wilde leren kijken naar kunst. In verband met de kosten voor het verkrijgen van beeldrechten is dit boek nooit gepubliceerd. Ook heeft Cor in eigen beheer een dichtbundel gemaakt en een geïllustreerd verhaal over een kraai.
Het werk van Cor is onder meer gekocht door bedrijfscollecties zoals die van de Kamer van Koophandel, de Nederlandse Ziekenfondsraad en de Nieuwe Ooster begraafplaats. Veel schilderijen zijn ondergebracht in de artotheken van Amsterdam, Utrecht en Lelystad. Het Maandblad Opzij bood met succes een zeefdruk aan. Een interview met Toine Moerbeek voor de VPRO gaf verder bekendheid.
Lees meer over het nalatenschap en het archief van Cors werk.
Bekijk hier de wikipedia pagina over Cornelia Vrolijk.